دیدگاه من نسبت به معلّمی

یادم می‌آید وقتی‌که پایه سوم دبستان بودم، به دلیل قوی بودن در درس‌هایم، معلّم از من می‌خواست که به دانش‌آموزان املاء بگویم و یا مشق‌هایشان را نگاه کنم. وقتی‌که این فعالیت‌ها را انجام می‌دادم، به حرفه معلّمی علاقه‌مند می‌شدم. به‌گونه‌ای که رفتارهای معلّم خود را تقلید می‌کردم و سعی می‌کردم شبیه او باشم. کمک کردن من به معلّم، تا پایان دوره ابتدایی تکرار شد. در پایه چهارم و پنجم نیز در قالب «معلّم یار» به روند تدریس کمک می‌کردم. این اقدامات در من شور و شوق فراوانی نسبت به معلّمی ایجاد کرده بود. وقتی‌که در خانواده در خصوص حرفه معلّمی صحبت می‌کردم، دوستان تحصیل‌کرده می‌گفتند که: «دیگر تربیت معلّم استخدامی ندارد که تو بتوانی معلّم شوی!». من نمی‌دانستم که استخدامی چگونه است و از کجا باید به حرفه معلّمی وارد شوم. تا اینکه دوران راهنمایی و سال اول دبیرستان را طی کردم و در پایه دوم دبیرستان وارد رشته تجربی شدم. پس از امتحانات پایانی دوره پیش‌دانشگاهی، در کنکور سراسری شرکت کردم. راستش را اگر بخواهید، زیاد نتوانسته بودم برای کنکور مطالعه کنم و با آمادگی در کنکور شرکت کنم. با دانسته‌های قبلی خود و اندکی هم مطالعه دست‌وپاشکسته، در کنکور شرکت کردم. رتبه کنکورم بد نبود. تا اینکه روز انتخاب رشته فرارسید. وقتی‌که عبارت «دانشگاه فرهنگیان» را در دفترچه انتخاب رشته مشاهده کردم، از افراد تحصیلکرده محل پرسیدم که این دانشگاه فرهنگیان چیست و چگونه می‌توانم وارد این دانشگاه شوم. همگی فقط یک عبارت را تکرار کردند: «این دانشگاه برای تحصیل معلّمان رسمی است، و شما نمی‌توانید وارد آن شوید». کمی ناامیدی را در وجود خود حس کردم. با یکی از معلّمانم تماس گرفتم. ایشان گفت که شما بیا به شهر تا باهم نزد یک مشاور برویم. نزد او رفتم. وقتی با مشاور، این موضوع را در میان گذاشتم، ایشان گفت که شما به‌راحتی می‌توانید وارد حرفة معلّمی شوید. اما ایشان از من خواست که رشته­ی پرستاری و مهندسی بهداشت را هم انتخاب کنم. پس از مشورت در خانواده و دوستان، در ابتدای صفحه انتخاب رشته، کد رشته‌های دانشگاه فرهنگیان را نوشتم. پس از طی کردن مراحل مصاحبه و گزینش، وارد دانشگاه فرهنگیان، پردیس علامه طباطبایی اردبیل شدم. من فرزند گیلان زمین بودم. پسری از دل جنگل و طبیعت، فرزند دریای کاسپین. دوری از زادگاه، مرا کمی رنج می‌داد. مدتی نگذشت که به اردبیل نیز کمی عادت کردم. خوشحالم که خداوند متعال با منت نهادن بر من، حقیر را معلّم قرارداد. خوشحالم که با قبولی خود، زمینه خوشحالی خانواده و دوستانم را فراهم کردم و از این طریق می­توانم به فرزندان میهن عزیزم ایران کمک کنم.

فعالیت‌هایی که کردم

فعالیت‌های من در دانشگاه فقط محدود به حضور در کلاس‌ها و کسب نمره نبود. بلکه هرروز که می‌گذشت شوق و اشتیاقم به‌جایگاه معلّمی بیش‌ازپیش دوچندان می‌گشت. یکی از فعالیت­های من در حوزه وبلاگ­نویسی بود.دغدغه­ من این بود که چگونه­ وبلاگ می­تواند به تدریس اثربخش من یاری رساند؟ ازآنجایی‌که از سال 89، وبلاگ نویسی می‌کردم، سعی کردم وبلاگ را با اصول آن بیاموزم و دانش ساختاریافته آن را فرا گیرم. به مطالعه منابع مختلف چاپی و غیر چاپی پرداختم تا اینکه اصول آن را فراگرفتم. پس از یادگیری اصول وبلاگ نویسی و احساس نیاز در خصوص نبود منبع اساسی در این حوزه، به فکر تألیف کتاب در خصوص آموزش وبلاگ نویسی افتادم. نوشتن را شروع کردم و با همکاری سرپرست محترم پردیس،توانستم کتابی با عنوان «آموزش وبلاگ نویسی با سیستم‌های بلاگفا و رزبلاگ» را به چاپ برسانم.

 به اواخر سال تحصیلی نزدیک می‌شدیم. اطلاعیه‌ای با عنوان «بیست و چهارمین دوره جشنواره‌های فرهنگی دانشگاه فرهنگیان» دیدم. وقتی موضوعات جشنواره را خواندم، متوجه شدم که وبلاگ نویسی نیز در حوزه قرآن و عترت یکی از موضوعات این جشنواره است. با آقای مرادی که یکی از انسان‌های بزرگوار پردیس است، گفت‌وگو کردم. ایشان که آن زمان در حوزه فرهنگی فعالیت داشتند، اسم بنده را در لیست شرکت‌کنندگان نوشتند و باید آدرس وبلاگ را جهت داوری به ایشان ارائه می‌دادم. پس از چند روز تلاش، وبلاگ را آماده کرده و آدرسش را به امور فرهنگی ارائه دادم. خوشبختانه در دانشگاه مقام اول را کسب کرده و برای مرحله کشوری، به شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری رفتم. آنجا نیز مقام اول کشوری را کسب نمودم.

یکی از بخش‌های این جشنواره، آزمون‌های کتبی در حوزه قرآن و عترت بود. در رشته‌های کتبی، در حوزه آشنایی با احادیث و ادعیه نیز شرکت کردم و مقام اول استانی را کسب نمودم.

در این میان، دانشگاه فرهنگیان نیز برای ارتقای انگیزه دانشجومعلّمان به پژوهش و فعالیت‌های فرهنگی، در طی مراسماتی که در روز معلّم و هفته پژوهش برگزار می‌کرد، از پژوهشگران تقدیر و تشکر به عمل می‌آورد. نباید فراموش کنم که مسئولان محترم پردیس در کارهای پژوهشی بسیار حمایتم کردند و با پندهای خود، چراغ راه فعالیت‌های پژوهشی من بودند. به‌هرحال، کتاب آموزش وبلاگ نویسی من در یکی از این مراسمات رونمایی شد و تقدیرنامه‌ای از جانب دانشگاه فرهنگیان به من اهدا گشت. فعالیت‌های فرهنگی و پژوهشی را ادامه دادم. به دلیل فعالیت چندین ساله‌ام در حوزه فضای مجازی تصمیم گرفتم برای هدایت فعالان فضای سایبری، کتابی تألیف کنم تا از این طریق، این عزیزان بتوانند به‌صورت کارآمد، به فعالیت خود ادامه دهند. نوشتن کتاب جدید را شروع کردم تا اینکه توانستم کتاب «دانستنی‌های یک افسر جنگ نرم در فضای سایبری» را نیز تألیف کنم.

 همچنین در هفته پژوهش و فناوری سال 94، به‌عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه فرهنگیان، پردیس علامه طباطبایی اردبیل معرفی شدم. فعالیت‌های من تنها در حوزه دانشگاه فرهنگیان نبود، بلکه در جشنواره‌های فرهنگی سایر ارگان‌ها نیز شرکت کردم و مقام‌هایی را کسب نمودم.

 یکی از جشنواره‌ها، چهارمین دوره مسابقه وبلاگ نویسی ستاد اقامه نماز کشور بود که در استان چهارمحال و بختیاری برگزار شد. در این جشنواره توانستم به‌عنوان صد و ده وبلاگ نویس برتر کشوری در رشته نماز از سوی ستاد اقامه نماز کشور معرفی شوم. وبلاگ‌هایی که طراحی می‌کردم در خصوص قرآن و عترت، انقلاب اسلامی، مهدویت و نماز بود.